Ανακοινώσεις

Συ­νῆλ­θεν, ὑ­πὸ τὴν προ­ε­δρί­αν τῆς Α. Θ. Πα­να­γι­ό­τη­τος, ἡ Ἁ­γί­α καὶ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος εἰς τὴν τα­κτι­κὴν συ­νε­δρί­αν αὐ­τῆς σή­με­ρον, Τρί­την, 13ην Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2015, πρὸς ἐ­ξέ­τα­σιν τῶν ἐν τῇ ἡ­με­ρη­σί­α δι­α­τά­ξει ἀ­να­γε­γραμ­μέ­νων θε­μά­των.

Κὰτ αὐ­τήν, ἡ Ἁ­γί­α καὶ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος: α) ὁ­μο­φώ­νως ἀ­πο­δε­χθεῖ­σα εἰ­σή­γη­σιν τῆς Κα­νο­νι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς ἀ­νέ­γρα­ψεν εἰς τὸ Ἁ­γι­ο­λό­γι­ον τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας τὸν μο­να­χὸν Πα­ΐ­σι­ον Ἁ­γι­ο­ρεί­την καὶ β) ….

Ἐν τοῖς Πα­τρι­αρ­χεί­οις, τῇ 13ῃ Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2015

 Μὲ αἰ­σθή­μα­τα χα­ρᾶς, τὸ χρι­στε­πώ­νυ­μο πλή­ρω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε πρὶν ἀ­πὸ λί­γο, τὴν ἁ­γι­ο­κα­τά­τα­ξη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ Θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡμῶν Πα­ϊσί­ου τοῦ Ἁ­γι­ο­ρεί­του!

Οἱ καμ­πά­νες ἠ­χοῦν χαρ­μό­συ­να ἀ­ναγ­γέλ­λον­τας ἕ­ως ἐ­σχά­του της γῆς, ἀφοῦ ἡ Ἁ­γί­α Ὀρ­θό­δο­ξος Μη­τέ­ρα Ἐκ­κλη­σί­α, ἐ­πι­κυ­ρώ­νον­τας τὴν συ­νεί­δη­ση τοῦ πλη­ρώ­μα­τός της, κα­τέ­τα­ξε στὶς Ἁ­γι­ο­λο­γι­κὲς δέλ­τους τὸ νέ­ο Ἅ­γι­ο.

Ἡ Ἁ­γί­α καὶ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ μας Πα­τρι­αρ­χεί­ου, χω­ρὶς νὰ χει­ρα­γω­γη­θεῖ ἀ­πὸ τὶς ἐ­πι­πό­λαι­ες φω­νές, ξαφ­νι­κὰ καὶ χω­ρὶς κα­μί­α ἀ­να­κοί­νω­ση προ­έ­βη στὴν Ἁ­γι­ο­κα­τά­τα­ξη τοῦ Ὁ­σί­ου Γέ­ρον­τος, ποὺ δι­καί­ως μπο­ρεῖ νὰ χα­ρα­κτη­ρι­σθεῖ ὡς ὁ Ἅ­γι­ος τοῦ λα­οῦ!

Ὁ Ὅ­σι­ος Πα­ΐ­σι­ος κα­τὰ κό­σμον Ἀρ­σέ­νι­ος Ἐζ­νε­πί­δης, γεν­νή­θη­κε στὰ Φά­ρα­σα τῆς ἁ­γι­ο­τό­κου Καπ­πα­δο­κί­ας τὸ 1924 ἀ­πὸ εὐ­σε­βεῖς γο­νεῖς, τὸν Πρό­δρο­μο καὶ τὴν Εὐ­λαμ­πί­α. Μα­ζὶ μὲ τὰ ἄλ­λα ὀκτὼ ἀ­δέλ­φι­α του καὶ λί­γο με­τὰ τὴν βά­πτι­σή του ἀ­πὸ τὸν ἐ­πί­σης Ἅ­γι­ο Ἀρ­σέ­νι­ο τὸν Καπ­πα­δό­κη, βα­δί­ζον­τας τὸν σκλη­ρὸ δρό­μο τῆς προ­σφυ­γι­ᾶς, με­τέ­βη­σαν ἀρ­χι­κῶς στὸν Πει­ραι­ὰ καὶ στὴ συ­νέ­χει­α στὴν Κέρ­κυ­ρα καὶ στὴν Κό­νιτ­σα ὅ­που καὶ ἐγ­κα­τα­στά­θη­καν.

Σὲ ὥ­ρι­μη ἡ­λι­κί­α, ὁ Γέ­ρον­τας δέ­χθη­κε τὸ μο­να­χι­κὸ σχῆ­μα, λα­βῶν τὸ ὄ­νο­μα Πα­ΐ­σι­ος. Ἀ­πὸ τὸ 1964 πα­ρέ­μει­νε ἕ­ως τέ­λους τῆς ἐ­πί­γει­ας ζω­ῆς του (+12 Ἰ­ου­λί­ου 1994) στη­ρί­ζον­τας ἀν­θρώ­πους κά­θε ἡ­λι­κί­ας ποὺ προ­σέ­τρε­χαν κον­τά Του στὸ μι­κρὸ κελ­λά­κι ὅ­που ζοῦ­σε. Ἐν­τα­φι­ά­σθη­κε στὴν Ἱ­ε­ρὰ Μο­νὴ Ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Θε­ο­λό­γου - Σου­ρω­τῆς, στὴν Θεσ­σα­λο­νί­κη, τῆς ὁ­ποί­ας ὑ­πῆρ­ξε ἱ­δρυ­τὴς καὶ κτή­το­ρας.

Ἀ­πὸ νω­ρὶς καὶ ἐ­νό­σω ζοῦ­σε ὁ Ἅ­γι­ος, στὴν συ­νεί­δη­ση τῶν πε­ρισ­σο­τέ­ρων ἀν­θρώ­πων καὶ ἰ­δι­αί­τε­ρα ὅ­λων ὅ­σων εἶ­χαν τὴν εὐ­λο­γί­α νὰ τὸν γνω­ρί­σουν ἀ­πὸ κον­τά, θε­ω­ροῦν­ταν σύγ­χρο­νος Ἅ­γι­ος. Ἔ­ζη­σε μὲ τα­πεί­νω­ση καὶ μὲ ἀ­γά­πη. Τα­πεί­νω­ση πρὸς Τὸν Θε­ὸ καὶ ἀ­γά­πη πρὸς τὸν ἄν­θρω­πο. Ὁ Θε­ὸς τὸν κα­τα­ξί­ω­σε μὲ τὸ προ­ο­ρα­τι­κὸ χά­ρι­σμα, μὲ ἀ­πο­τέ­λε­σμα νὰ μπο­ρεῖ νὰ δι­α­κρί­νει στὶς ψυ­χὲς τῶν ἀν­θρώ­πων ὅ­σα τὰ ἀν­θρώ­πι­να μά­τι­α δὲν μπο­ροῦν νὰ δοῦν. Ἡ ἁ­γι­ό­τη­τα τοῦ βί­ου του, ἡ ἐ­νά­ρε­τη πο­ρεί­α του, τὸν κα­τέ­στη­σαν κοι­νω­νὸ καὶ μέ­το­χο της Βα­σι­λεί­ας τῶν Οὐ­ρα­νῶν.

Σή­με­ρα, ἡ Ἁ­γί­α Με­γά­λη τοῦ Χρι­στοῦ, Μη­τέ­ρα Ἐκ­κλη­σί­α, χά­ρι­σε μὲ τὴν τι­μί­α της ἀ­πό­φα­ση με­γά­λη χα­ρὰ σὲ ἑ­κα­τομ­μύ­ρι­α πι­στῶν ἀ­νὰ τὸν κό­σμο ποὺ μὲ ἔκ­δη­λο ἐν­δι­α­φέ­ρον ἀ­νέ­με­ναν τὴν ἀ­πό­φα­σή της.

Ὁ Ἅ­γι­ος Πα­ΐ­σι­ος ὁ Ἁ­γι­ο­ρεί­της, εἶ­ναι πλέ­ον καὶ ἐ­πί­ση­μα Ἅ­γι­ος της Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Ἀ­γά­πη­σε τὸν ἀν­θρώ­πι­νο πό­νο στὰ μά­τι­α τῶν πο­νε­μέ­νων ἀν­θρώ­πων ποὺ τὸν ἐ­πι­σκέ­πτον­ταν κα­θη­με­ρι­νά. Ἔ­ζη­σε τὸν ἀν­θρώ­πι­νο πό­νο τῆς ἀ­σθε­νεί­ας ὁ ἴ­δι­ος, ὅ­ταν κλή­θη­κε νὰ ση­κώ­σει μὲ Χρι­στι­α­νι­κὴ καρ­τε­ρί­α τὸν δι­κό του σταυ­ρό.

Πα­ρα­κα­λοῦ­με ἐκ βά­θους ψυ­χῆς, τὸν νέ­ο Ἅ­γιο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, νὰ πρε­σβεύ­ει πρὸς τὸν Θε­ὸ γι­ὰ ὅ­λους μας, γι­ὰ τὴν Ἑλ­λά­δα μας ποὺ τό­σο ἀ­γά­πη­σε καὶ ποὺ τὴν κα­θα­γι­ά­ζουν τὰ Ἱ­ε­ρὰ Λεί­ψα­νά του, νὰ πρε­σβεύ­ει ὥ­στε ἡ Χά­ρις τοῦ Θε­οῦ νὰ συ­νε­χί­ζει νὰ μᾶς ἐ­πι­σκι­ά­ζει πάν­το­τε.

Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του! Ἀμήν!

Τὸ site μας εἶχε ἤδη προαναγγείλει τὸ γεγονὸς μὲ παλιότερη ἀνάρτησή μας

http://agios-stefanos.gr/index.php/anakoinoseis-2014/230-giokatataksi-gerontos-paisiou-gioreitou

Σήμερα δημοσιεύουμε καὶ ἕνα σχετικὸ δικό μας βίντεο: http://youtu.be/9J6-roEPUqo

{youtube}9J6-roEPUqo{/youtube}

Ἐπίσης ἀπὸ ὲδῶ: http://www.imepa.gr/uploads/1/1/6/2/11622865/____.pdf  μπορείτε νὰ κατεβάσετε τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου.

Ἐπίσης καὶ πρὸς τιμήν τοῦ νέου Ἁγίου καταγράφουμε τὴν εἰσαγωγὴ ἀπὸ τὸ πρῶτο βιβλίο ποὺ ὀ ὄδιος εἴχε συγγράψει μὲ τίτλο: "Ἁγιορείτες πατέρες καῖ Ἁγιορείτικα", καὶ ἐκφράζει τὸ γνήσιο πατερικό του φρόνημα.

Πο­λὺ μὲ πει­ρά­ζει ἡ συ­νεί­δη­σή μου, ποὺ δὲν κρά­τη­σα ση­μει­ώ­σεις μὲ λε­πτο­μέ­ρει­ες γι­ὰ τοὺς ἐ­νά­ρε­τους Πα­τέ­ρες, ποὺ ἔ­ζη­σαν τώ­ρα τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νι­α, γι­ὰ τοὺς ὁ­ποί­ους μου δι­η­γοῦν­ταν οἱ εὐ­λα­βεῖς Γε­ρον­τά­δες, ὅ­ταν ἤ­μουν ἀρ­χά­ρι­ος Μο­να­χός· ὅ­πως ἐ­πί­σης καὶ στὴν συ­νέ­χει­α, γι­ὰ τὴν με­γά­λη μου ἀ­μέ­λει­α, ποὺ δὲν κρά­τη­σα, ἔ­στω στὴν μνή­μη μου, ὅ­λα τα θεί­α γε­γο­νό­τα, τὰ ὁ­ποῖ­α ἔ­ζη­σαν ἐ­κεῖ­να τὰ ἅ­γι­α Γε­ρον­τά­κι­α καὶ μοῦ τὰ δι­η­γοῦν­ταν μὲ πολ­λὴ ἁ­πλό­τη­τα, γι­ὰ νὰ μὲ βο­η­θή­σουν πνευ­μα­τι­κά. 

Οἱ Πα­τέ­ρες ἐ­κεί­νης τῆς ἐ­πο­χῆς εἶ­χαν πολ­λὴ πί­στη καὶ ἁ­πλό­τη­τα καὶ οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ἦ­ταν μὲ λί­γα μὲν γράμ­μα­τα, ἀλ­λά, ἐ­πει­δὴ εἶ­χαν τα­πεί­νω­ση καὶ ἀ­γω­νι­στι­κὸ πνεῦ­μα, δέ­χον­ταν συ­νέ­χει­α τὸν θεῖ­ο φω­τι­σμό· ἐ­νῶ στὴν ἐ­πο­χή μας, ποὺ ἔ­χουν γνώ­σεις, δυ­στυ­χῶς ἡ λο­γι­κὴ κλό­νι­σε τὴν πί­στη τῶν ἀν­θρώ­πων ἀ­πὸ τὰ θε­μέ­λι­α καὶ γέ­μι­σε τὶς ψυ­χὲς ἀ­πὸ ἐ­ρω­τη­μα­τι­κὰ καὶ ἀμ­φι­βο­λί­ες. Ἔτ­σι, ἑ­πό­με­νο εἶ­ναι νὰ στε­ρού­με­θα τὰ θαύ­μα­τα, γι­α­τί τὸ θαῦ­μα ζῆ­ται καὶ δὲν ἐ­ξη­γεῖ­ται μὲ τὴν λο­γι­κή.

Τὸ πο­λὺ αὐ­τὸ κο­σμι­κὸ πνεῦ­μα ποὺ ἐ­πι­κρα­τεῖ στὸν ση­με­ρι­νὸ ἄν­θρω­πο, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­χει στρέ­ψει ὅ­λη τὴν προ­σπά­θει­α στὸ πῶς νὰ ζή­ση κα­λύ­τε­ρα, μὲ με­γα­λύ­τε­ρη ἄ­νε­ση καὶ μὲ λι­γό­τε­ρο κό­πο, δυ­στυ­χῶς ἔ­χει ἐ­πι­δρά­σει καὶ στοὺς πε­ρισ­σό­τε­ρους πνευ­μα­τι­κοὺς ἀν­θρώ­πους, οἱ ὁ­ποῖ­οι προ­σπα­θοῦν καὶ αὐ­τοὶ πῶς νὰ ἁ­γι­ά­σουν μὲ λι­γό­τε­ρο κό­πο -πράγ­μα ποὺ δὲν γί­νε­ται πο­τέ, γι­α­τί «οἱ Ἅ­γι­οι ἔ­δι­ναν αἷ­μα καὶ ἐ­λάμ­βα­ναν πνεῦ­μα». Καὶ ἐ­νῶ χαί­ρε­ται κα­νεὶς τώ­ρα γι­ὰ τὴν με­γά­λη αὐ­τὴ στρο­φὴ πρὸς τοὺς Ἁ­γί­ους Πα­τέ­ρες καὶ τὸν Μο­να­χι­σμὸ καὶ θαυ­μά­ζει τοὺς ἀ­ξι­ό­λο­γους νέ­ους, ποὺ ἀ­φι­ε­ρώ­νον­ται μὲ ἰ­δα­νι­κά, συγ­χρό­νως ὅ­μως καὶ πο­νά­ει, γι­α­τί βλέ­πει ὅ­λο αὐ­τὸ τὸ κα­λὸ ὑ­λι­κὸ νὰ μὴ βρί­σκη τὸ ἀ­νά­λο­γο πνευ­μα­τι­κὸ προ­ζύ­μι, καὶ ἔτ­σι δὲν ἀ­νε­βαί­νει ἡ πνευ­μα­τι­κὴ αὐ­τὴ ζύ­μη καὶ κα­τα­λή­γει νὰ γί­νη σὰν τὸ λει­ψὸ ψω­μί…